مقبره اشموئیل- دیدنیهای استان مرکزی

اشموئیل نبی از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل بوده و مزار آن  در شهرستان ساوه است . آبان سال گذشته به این مکان رفتم.  در 11 کیلومتری جاده بویین زهرا- ساوه  تابلویی دیده می شود که روی آن نوشته شده 20 کیلومتر تا مزار اشموئیل نبی و به سمت کوهپایه فلش کشیده اند.

جاده به تمامی آسفالته است و مسیر جاده بسیار زیبا. دو طرف جاده کوههای سترگ و سربفلک کشیده و پای کوه باغات انار و گردو. نزدیک به مقبره روستایی با خانه های کاهگلی در دامنه.

خانه ها بنظر خالی است و شاید ییلاق تابستانی است و شاید هم مهاجرت. پاییز خزان بود که مسیر جاده را گز کردیم ، جاده در سکوت وهم انگیزی فرورفته بود، نه ماشینی، نه آدمیزادی و نه حتی غار غار کلاغی. سردی هوا لحظه به لحظه بیشتر می شد.

  

به آرامگاه که نزدیک می شوی، تابلوی میراث فرهنگی دیده می شود، اخطار به حفاران غیر مجاز.

و عمارت آرامگاه برخلاف تصور رنگ قدمت ندارد. با اینکه در برخی منابع ساختمان را مربوط به سده 7 هجری نوشته اند؛ اما سبک معماری دوره سلجوقی را نشان نمی دهد و از گنبد 6متری هم خبری نیست.

طبق شجره نامه داخل حرم، اشموئیل در 1500 سال پیش از ظهور اسلام در اینجا می زیسته و نسبش با 6واسطه به ابراهیم نبی می رسد.

بنای عمارت دو ایوان شمالی و جنوبی دارد. بی هیچ تزییناتی. اطراف حرم مرمت امروزی دارد و  برخلاف قدمت صاحب مزار، درختانش جوانند. تنها جنبده در محیط، جوانکی است لاغر اندام و سیه چرده که برگهای خشک پاییزی را جارو می کشید. می گفت؛ اهل ساوه ام و سختی معاش مرا به اینجا کشانده و زن و فرزندم در ساوه چشم به راه اندک حقوقی هستند که از اوقاف می گیرم. هم نگهبانم و هم نظافتچی. تابستانها باز خوب است ، هوا که به سردی می رود، سکوت و تنهایی دق آور می شود.

داخل حرم کاملا امروزی است و کهنگی صندوق حرم را تنها در عکسها می توان یافت. سادگی و بی پیرایگی حرم جایگزین ضریح طلایی مشبک شده و روح تو را به جای پرواز به اعلا در همان فضا حبس می کند.

آرامگاه ثبت میراثی شده و کتیبه ای دارد به سال 1269 ه.ق.