در آخرین شب تابستان، ساعت، 3 بامداد، لودرهای شهرداری دکه های چوبی بازارچه زرجوب را تخریب کردند. 7 صبح اول مهرماه، دانش آموزانی که مدرسه می رفتند؛ با تلی از تخته و حلب پوسیده در مسیر لب آب مواجه شدند و یک لودر آخرین بقایای سازه های چوبی را جمع می کرد و رفتگران خاک و تخته های پاشیده شده در مسیر را جاروب می کردند.
اینجا بازارچه ی زرجوب است. از قدیم معروف به لب آب بود. دو طرف حریم رودخانه ی زرجوب، پر است از مغازه های میوه و تره بار، بساط قلیان و سیگار، فروش مرغ و ماهی و گوشت و تا همین دیروز در میانه ی بازارچه بیش از 30مغازه با سازه ی چوبی حیات داشت. دکه هایی که حداقل دو نسل از آن امرار معاش می کردند.
مغازه های با سازه ی اسکلت و بتن سند مالکیت دارند، اما سازه های چوبی تنها کنتور آب و برق داشتند و به شهرداری سالیانه عوارض می پرداختند. برخی از این دکه ها بیش از 70 سال سرپا بودند.
اعتراض دکه داران و چگونگی امرار معاش در آینده
سبزی فروشی در این راسته می گوید: من 40 سال است در این راستا نان زن و بچه ام را درمی آوردم، چرا شهرداری مانع کسب و کار ما شد، ما که دارایی نداریم، برویم دزدی کنیم!
صاحب دکه ی دیگری، مات و مبهوت بقایای دکه ی خود را می نگرد. سیگاری بر لب و چکشی در دست دارد. حلب های سقف های تخریب شده را به کناری کشیده و تلاش دارد با چکش حلب ها را صاف کند. آهی کشیده و می گوید: پدرم در این دکه چراغ سازی داشت، من از بچگی در این دکه وردست پدرم بزرگ شده ام. حالا کجا بروم، چه کاسبی راه بیندازم! تمام خاطرات کودکیش با تلی از خاک یکسان شده.
آن سوتر، مردان مسنی مبهوت ایستاده اند. آنها سالها به شیوه سنتی (بشکه ی حلبی و یخ) بستنی سنتی درست می کردند. ولی حالا دستهای این دو مرد برای چرخاندن بشکه بستنی یخ زده است.
عابری از آن محدوده می گذرد، هرچند ناراحت این است که عده ای رزقشان به این دکه ها بند بوده ولی از شهرداری ممنون است و می گوید: برخی از این دکه ها پاتوق اراذل و اوباش شده بود و زن و بچه ی مردم امنیت نداشتند. بساط قلیان و احیانا خرید و فروش مواد مخدر هم رونق داشت.
آلودگی محیطی و رضایت شهروندان
شهروند دیگری بیان می دارد: شهرداری کار درستی کرد. از بچگی این دکه های فرسوده و نمناک را به یاد دارم . زودتر از اینها باید رسیدگی می شد مکانی که محل عرضه گوشت و میوه و تره بار است، نباید اینقدر آلوده باشد، موش و گربه در این محدوده به وفور یافت می شد. دکه دارها ضایعات و زباله های خود را داخل رودخانه می ریزند و خود اینها آلودگی های زرجوب را بیشتر می کرد.
راننده لودر، خسته از تلاش شبانه کنار پل زرجوب ایستاده است. او مامور است و معذور و می گوید: از سه روز پیش شهرداری اخطار داده بود که دکه داران وسایل خود را جمع کنند. شهرداری حکم قضایی داشت.
گشتی در اطراف می زنم، دو سوی بازراچه وسیعتر شده است، حالا به راحتی خودروها می تواند تردد کنند، اما هنوز مغازه های زیادی در حریم رودخانه هستند که باید تخلیه شوند اما با داشتن سند مالکیت، شهرداری می باید غرامت ملک آنها را بپردازد.
زرجوب این روزها به سختی نفس می کشد، زرجوبی که روزی، زلالی آبش، کودکان رشت را برای شنا می فریفت و با آغاز فصل پاییز، مرغان دریایی به هوای صید ماهیانش، در اطراف آن پرواز می کردند.
تخریب بازارچه مصوبه ی شورای تامین داشت
علی بهارمست، معاون خدمات شهری شهرداری می گوید: بازارچه های لب آب، در طول سالیان دراز غیر مجاز ساخته شده بودند و بسیاری از کسبه فضای میانی بازار زرجوب را اشغال کرده، برای خود با سازه های چوبی، دکه ایجاد کرده بودند.
وی افزود: تخریب این بازارچه مصوبه ی شورای تامین را داشت. مغازه هایی که غیر قانونی دکه ساخته بودند، طبق مصوبه کمیسیون تجدید نظر ماده صد و شورای تامین، می باید تخریب می شدند و شهرداری در اجرای بند ب ماده 55 قانون شهرداری ها و مصوبه شورای تامین برای آزادسازی بازار لب آب اقدام عملی کرد.
بهارست یادآور شد: شهرداری بازارچه های جدیدی احداث کرده و به منظور حمایت از این عزیزان آمادگی دارد مغازه داران را در مکان های جدید مستقر نماید.
روز سه شنبه(31 شهریور) و پیش از تخریب دکه های چوبی بازارچه زرجوب، تعدادی از دکه داران بازارچه زرجوب به نشانه ی اعتراض به تخریب سازه های چوبی خود در ساختمان شورای شهر تجمع کردند تا شاید مانع از اجرای مصوبه شورای تامین گردند، اما سودی نداشت و 3 بامداد، بازارچه لب آب به تاریخ پیوست.
شورای شهر دکه داران را مورد حمایت مالی قرار می دهد
حاجی پور، رئیس شورای شهرستان رشت در این باره می گوید: تخریب دکه های چوبی بازارچه زرجوب در راستای طرح آزادسازی حریم رودخانه زرجوب صورت گرفته است و مدتها بود شهرداری به دنبال اجرای حکم شورای تامین بود. این بازارچه ها در گذشته به صورت غیر مجاز در حریم رودخانه ایجاد شده بود.
عضو شورای شهر رشت، تصریح کرد: تخریب دکه ها کاملا قانونی است و مغازه های کنار رودخانه نیز در آینده می باید تخریب و حریم رودخانه آزادسازی گردد اما چون این مغازه ها دارای پروانه کسب بوده و حق مالکیت دارند، شهرداری می باید آنها را خریداری نماید.
حاجی پور در پاسخ به این سئوال که این افراد از طبقه ضعیف جامعه بوده و هزینه زندگی خود و خانوادشان را از همین دکه ها تامین می کردند، پاسخ داد: شورا به این مهم واقف است اما مسیر رودخانه هم می باید آزاد شود. به منظور کمک به این عزیزان درنظر داریم با جلب موافقت دیگر اعضای محترم شورای شهر رشت، مبلغی برای هر دکه دار درنظر گرفته و به عنوان کمک بلاعوض در اختیار ایشان قرار دهیم.
تهیه و تنظیم: مهری شیرمحمدی 1/7/94